En iyi beşi seçerken kriterlerimizi de netleştirmemiz gerek. Biraz klasik ilerleyeceğim. Her pozisyona o pozisyonun adamını seçeceğim. Örneğin MVP adaylarım kendi orijinal pozisyonlarında olacak. Bir numarada Lull, ikide de Colo ve beşte Udoh. Bu üçlüye kendi pozisyonunda rakiplerine göre fark yaratan iki isim daha bulmamız gerekiyor. Playoff performanslarını göz önüne alacaksak Bogdanovic kesinlikle ilk beşte olur. Ancak normal sezon için bu ödülleri verdiğimiz zaman işler değişiyor.
Kolay olandan başlayalım. Dört numarayı seçmek kolay. Nicolo Melli, ayakları biraz yavaş olmakla beraber modern basketbolun tarif ettiği uzun forvet. Sezonun tamamında oynayan ve elit katkı veren Melli, 11,5 sayı, 7,4 ribaund, 2,3 asist üreterek yaklaşık 17 verimlilik puanı ortalamaya ulaştı. Üstelik bunu yaparken 43,4% üç sayı isabeti bularak Brose’nin oyun zenginliğini katladı. Takımı için verilere yansımayan alan açma görevini üstlendi. Ribaund ortalamasında ise ligi Udoh’un arkasından ikinci olarak tamamladı. Daha ne yapsın.
Üç numarada zorlansam da Adam Hanga’nın bir tık önünde oyumu kazanan isim Tyler Honeycutt oldu. 30 maçlık normal sezonun bir maç hariç tamamında kenardan gelen akıl almaz atlet, uzun süre ligin ribaund lideriydi. 9,3 sayı, 7,2 ribaund, 2,1 asist-1,0 top çalma, 1,0 blok ortalamaları tutturan Tyler, ligin en güçlü enerji jeneratörü gibi. Oyuna girdiğinde momentumu Efes lehine çevirmeyi başardı. Tyler çok hoplayıp, zıpladığı olağanüstü ribaundlar toplayıp, blok yaptığı için bir yanılgı yaratıyor. Tyler aslında görüldüğü kadar iyi bir bire bir savunmacı değil. Rakibine geçildiği çok pozisyon oluyor. Ancak atletizmi sayesinde kendi hatasını telafi etmeyi biliyor. Enerjiyle playoff yapan bir takımın ana jeneratörü olmak sayılarla gösterilmeyecek kadar değerli bir detay.