Yedi sayı ortalamayla oynadığım ilk sezonum geride kalmıştı. NBA şu anda bir seçenek bile değildi bu haldeyken. Böyle bir mesaj göndermek için hiçbir dayanağım yoktu aslında. Ancak niyeyse çok duygusal bir andı benim için. Bir şekilde bu söylediğimi gerçekleştirecektim.
Birkaç hafta sonra gece saat bir buçuk sularında salona gittim. Salonun otoparkında hayatımda gördüğüm en güzel dört arabayı gördüm. Hepsi yan yana park etmişti. Çok tuhaftı. Salonun kapısından içeri doğru kafamı uzattım ve tam saha maç yapan bir sürü adam gördüm. Ama içeride gerçek hakemler falan vardı. Biraz daha baktım ve sonra… Rondo muydu o?
Rüya gibi bir şeydi. Louisville antrenman salonunda, gece saat birde Rajon Rondo topla yarı sahayı geçiyordu. Daha sonra Josh Smith’i ve yüzleri çok tanıdık olan diğer oyuncuları da gördüm.
Çok ciddi bir maç oluyordu. Ne diyeceğimi bilemediğim için direkt olarak odama döndüm. Bir sonraki gün, dün gece onlarla oynayan eski Lousiville’lilerden biri olan Larry O’Bannon’a rastladım. “Rondo’yu gördün mü dün gece?” dedim. “Ne oluyordu orada?”
Öğrendim ki Rondo böyle yaz boyunca böyle ara ara insanların sadece davetle katılabileceği gizli maçlar düzenliyormuş. Larry’i her gün “beni o gruba sokmalısın” diye darlıyordum.
Larry sihrini yaptı ve beni gruba aldı. Birden bir gece gruba bir mesaj geldi: “Bu akşam kim geliyor?”
Onaylama anlamındaki el kaldırma emojisini o kadar hızlı gönderdim ki.
Hadi başlayalım.