Önce pozitiften başlayalım. Darüşşafaka Tekfen, oyunu ısıran bir anlayışa sahip ve giriş aşamasında, sezonun kalan bölümünde hiçbir maçtan kopmayacak görüntüsü verdi. İnatçı bir takım kimliğine bürünmüş olan temsilcimiz, hazırlık döneminde ve Fenerbahçe Beko’ya karşı ribaundlardaki etkinliğiyle dikkatleri üzerine çekti. Özellikle Olaseni’nin ribaundlardaki etkinliği ve Boothe’un hücum ribaundlarındaki takipçiliği temsilcimiz adına çok önemli bir silah olacak.
Benzer gayreti savunma ribaundlarında da gösteren Daçka, hücumda organize olmakta zorlanmasının da getirdiği hantallık sebebiyle hızlı hücumlarda beklenen etkiyi veremiyor. Bir başka deyişle; temsilcimiz, rakibin kaçırdığı atışı rakip potada sayıyla cezalandırmak konusunda henüz sıkıntılar yaşıyor. Bu durumu zaman ilerledikçe çözülebilecek –ve kesinlikle çözülmesi gereken- bir parametre olarak değerlendirebiliriz. (İkinci başlıkta bu durumun detaylarına inmeye çalışacağız.)
Daçka, savunma konusunda pes etmeyen yapısını birebir savunmada da kullanabiliyor. Bu da rakiplere rahat alan vermeyen bir savunma takımı imajı vermek demek. Bu konudaki istikrarı koruyabildiğiniz müddetçe vazgeçilmez bir kozu elinizde tutmuş oluyorsunuz. Ancak sezonun kalanında işler beklendiği gibi gitmezse oyunun bu alanında gardını düşürmüş bir takım görmemiz olası. Yine de sezonun erken safhasında geri düşmeyi asla kabullenmeyen, rakibe konfor alanı bırakmayan, sürekli oyunun içinde kalan bir takım vadedildiğini gördük. Temsilcimizin yoluna gelişerek devam edeceğini varsayarsak işler Daçka’nın hedeflediğinin üzerine bile çıkabilir.
Ancak tüm bu olumlu şeylere rağmen çözülmesi gereken ve büyük olarak nitelendirebileceğimiz sorunlar da var. Bu sorunlar çözülmediği müddetçe de bu savunma eforunun altı doldurulamayacakmış gibi görünüyor. İkinci başlığa geçiyoruz.