Yazı: Sam Borden, ESPN
Çeviri: Atakan Murzoğlu, TrendBasket
Darko Milicic’i NBA fiyaskosu olarak tanımlamak çok kolay ama biz onun neden başarılı olduğuna dair on neden sayabiliriz.
Darko, sürpriz bir şekilde fiyasko kelimesini sıkça kullanıyor. Konusu açıldığında bu tarz kelimelerden kaçınacağını ya da suratının ekşiyeceğini düşünmüştüm ancak lafı dolandırmıyor. Konuşurken teklemiyor.
Darko açık sözlü. 2.13 metrelik boyu ve 135 kiloluk vücuduyla garaj kapısı genişliği ve sertliğinde görünüyor ancak konuşmamızın ilk on dakikasında fiyasko kelimesini birçok ironik biçimde araya sıkıştırıyor.
NBA Draft 2003’te ikici olması hakkında sıkça espri yapıyor. Hani o Carmelo Anthony, Chris Bosh ve Dwyane Wade’in önünde, LeBron James’in hemen arkasından seçildiği draft. O oyuncular hakkında konuşurken elini havaya kaldırarak ”Siz en iyileri oldunuz, tamam, ben de tarihi bir leke.” diyor. Sonra gülüyor.
Üç saate yaklaşan röportajımız sırasında konuşmayı fiyasko kelimesini eş anlamlılarıyla birlikte kullanarak çeşitlendiriyor. Facia kullandığı tanımlardan bir tanesi. Bir noktada fiyasko kelimesini 15 saniye içinde üç kez kullandıktan sonra kişisel profesyonel kariyerinin özetini alnına hayali bir damgayla fiyasko yazısını damgaladığı hareketi yaparak gösteriyor. Tüm bu yaptıkları bir terapinin parçası performans sanatı olarak geliyor göze.
Soru: Gerçekten o kadar kötü müydü?
Cevap: Evet.
Darko’nun NBA’de ne kadar büyük bir hayal kırıklığı olduğunu ölçmenin birçok yolu var. (52 milyon dolar kazanırken 6.0 sayı ortalaması tutturması bunlardan biri) Darko’nun etkisini anlamanın en kolay yollarından biri ise Basketball-Reference.com’un oyuncuları istatistik olarak diğer oyuncularla kıyasladığı bölümüne bakmak.
LeBron için ona benzer oyuncular: Julius Erving, Larry Bird ve Charles Barkley. Bosh, Dominique Wilkins ve Alex English ile aynı listede. Wade ise Clyde Drexler ve Walt Fraizer ile kıyaslanıyor.
Darko’nun en yakın eşleşmesi Lee Nailon diye bir oyuncu, diğer sırada Lou Amundson ve Lorenzo Williams var. Tüm o oyunculara saygı duymakla birlikte hiçbiri draftta ikinci sıradan seçilmedi ve hiçbirinden bir şehri başarıya taşıması beklenmedi. (İki tanesi draft bile edilmemişti)
Yine de Darko tüm bu hayal kırıklıklarını atlatmış gözüküyor. Bu baharda Darko’nun memleketi Sırbistan’daki Novi Sad’a doğru araba sürerken kariyeri hakkında bu kadar sakin konuşabilmesini beklemiyordum diye söze başlıyorum.
”Ne bekliyordun ki?” diyor Darko. Biraz duraksıyorum, saygısızlık etmeden rezil bir kariyer lafını nasıl kullanabileceğimi düşünüyorum.
”Biliyor musun bir keresinde Frederic Weiss hakkında hikaye yazmıştım.” diyorum. New York Knicks tarafından 1999’da draft edilen ve onlar için bir kez bile maça çıkmayan Weiss bir diğer Avrupalı felaketti. Weiss’i hatırladığını belli eden surat ifadesi yerleşiyor Darko’ya.
”Nasıl biriydi?”
”Üzgün ve depresyondaydı ve sinirliydi. Eşi ve çocuğuyla ilgili problemleri de vardı ama işlerin bu noktaya gelmesinden dolayı hayata karşı sinirliydi.”
Gevezelik yapıp pat diye ”Aslında intihara teşebbüs etti.” diyorum.
”Gerçekten mi?”
”Gerçekten”
Bir dakika boyunca sessizce ilerliyoruz. Yol üstünde çok fazla trafik lambası yok, asfalt eski ve radyoda kısık sesle Sırp müziği çalıyor. Konuşmanın yönü değişmiş gibi hissediyorum.
Sonra birden Darko konuşmaya başlıyor: ”Bu garip, Weiss’in başına gelenler, çünkü aslında ben eski Darko’nun öldüğünü hissediyorum. Sanki o zaman oynayan Darko hakkında düşündüğümde başka birini düşünüyormuşum gibi hissediyorum.”