Evrim, doğanın olduğu gibi sporun da değişmez kuralı. Bazı fikri sabitler, ne kadar direnmek istese de gözlerini kulaklarını kapatsalar da evrim gerçeği üç beş kişinin düşüncelerini duyamayacak kadar meşgul. Doğal olarak basketbol da bu gerçekten nasibini alıyor.
Değişen basketbol ile ilgili onlarca çok değerli yazı çıktı. Oyuncuların artık her pozisyonda daha komple yetenek setlerine sahip olduğunu hem göz testleri kanıtlıyor hem de istatistik kağıtları. Bir çaylağın artık 15s-5r-7a-3tç-1b veya 21s-10r-12a yapması giderek sıradan bir hale geldi. Bunda hızlanan oyun ve pozisyon sayısının artmasının da etkisi var tabii ki ama bu da aslında evrimin sonucu. Lonzo Ball, Ben Simons, D. Fox gibi çok özel gençlerin yetenek setlerinin bu kadar geniş olması da aslında basketbol evriminin bir sonucu.
Oyunun ve oyuncunun evirilmesi çift taraflı bir süreç. İkisi birbirini besliyor, gittikçe büyüyen bir kar topu gibi etkisi yaratıyor. Birçok basketbol analisti tarafından Gregg Popovich ve Rick Carlisle ile aynı sınıfta değerlendirilen Brad Stevens ise bu yeniliğe kendi vizyonunu katıyor. (Belki de bu üstün basketbol vizyonu sayesinde sadece 41 yaşında olan bu basketbol adamı, adını Pop ve Rick gibi efsanelerle aynı sınıfta saydırabiliyor) Brad Stevens’ın “pozisyonsuz basketbol” olarak tanımladığı oyun felsefesini giderek daha fazla göreceğiz.
”Pozisyonsuz basketbol”