Bursa Notları #1 (YETŞ14)

Turnuva boyunca maalesef siteden pek aktif bir içerik üretemedik. Bunu ayın 20-25’inde Konya’daki Genç Erkekler Türkiye Şampiyonası’nda telafi etmeye çalışacağız. Ama twitter’dan @TBAltyapi hesabında olabildiğince aktif olmaya çalıştık.

Geçen sene Erzurum’daki turnuvadan sonra yaptığım gibi bu turnuvadan sonra da  3 yazı dizisi halinde kısa, kısa turnuvadan notlarımı paylaşacağım. Bu yazıda gün, gün maçlardan bahsetmek istedim. İkinci ve üçüncü yazı dizisinin çoğu oyuncularla ilgili notlar olacak. İlk gün Bursa’da değildim o yüzden, ikinci günden son, final gününe kadar gördüklerimi yazmaya çalışacağım…

Başlayalım!

İkinci Gün

Güne Banvit-Beşiktaş maçıyla başladık. Takvimleri biraz geriye saracak olursak, bu iki takım yine bu tarz, ölüm-kalım maçında geçen sene Erzurum’da karşı karşıya gelmiş, o maçı da Beşiktaş kazanıp, finale kadar gitmeyi başarmıştı. Beşiktaş yine Banvit’i 58-66’lık skorla yenerek, turnuvanın dışına itti. Banvit’ten elbette herkesin beklentisi daha fazlaydı ama özellikle de Arnavutluk’tan getirdikleri Ercan’ın bu turnuvaya lisansının yetişmemesi, onlar açısından kötü oldu diyebiliriz. Hazırlık maçlarında neredeyse 30-35 dakika civarı oynayan, takımda sorumluluğu yüksek olan bir oyuncunun turnuvada oynamayacağı son dakika belli olunca, doğal olarak takım etkileniyor.  Süleyman’ın faul problemine girmesi ve 5 faul alarak oyun dışı kalması da Banvit’in mağlup olmasındaki en önemli faktörlerden birisiydi. Takım halinde toplamda 7 asist yapmış Banvit, Beşiktaş ise 17. Banvit uzunları (Ruhat-Berke) maç boyunca kendi çabalarıyla bir şeyler üretmeye çalıştılar ama doğal olarak başarılı olamadılar. Beşiktaş’ta ise Ömer Utku Al’ın çok iyi olmadığı günde Deniz Demiryol özellikle dışarıdan bulduğu şutlarla Banvit’in direncini kırdı.

İkinci maçtan açıkçası beklentim azdı. Telekom Beşiktaş’a ilk gün farklı mağlup olmuştu ve Fenerbahçe karşısında da pek direnemediler. Zaman zaman oyunun içerisine dahil olur gibi oldular ama genel anlamda turnuvada da olduğu gibi çok istikrarsızlar. Hem takım, hem de bireysel anlamda. İbrahim Ahmet Pınarer bu maçta dışarıdan bulduğu şutlar ve skorer oyunuyla dikkat çeken isim oldu. Fenerbahçe’de Ömer Yurtseven özellikle bu maç da 7 asist yaparak, kariyer rekoru kırdı diyebiliriz herhalde. Ömer bu turnuvada özellikle pasör yönünün de olduğunu birçok kez gösterdi.

Günün 3. Maçında turnuvanın en büyük sürprizlerinden birisi yaşandı: Samanyolu Koleji, Efes’i 54-53 yendi. Onlar adına bu maçın önemi ilk gün İTÜ’ye kaybettikten sonra çok fazlaydı. Maça kesinlikle Efes’ten daha motive bir şekilde çıkmışlardı ve çok da iyi savaştılar. Efes’in 2 önemli dış atıcısı Ömercan Engin ve Onuralp Bitim, toplamda 2/14 ile oynayınca çizginin gerisinden doğal olarak skor üretmekte çok zorlandılar. Mahsum 16 sayı-6 asistle çok önemli bir performans sergiledi, turnuvanın bana göre iyilerinden Ahmet Can Duran da 8’i hücum olmak üzere 19 ribaund alarak takımının galibiyetinde önemli rol oynadı.

Üçüncü Gün

Üçüncü günün benim için ilk maçında 9 Eylül, gruptan çıkmayı garantilediği için as oyuncularını dinlendirmek istedi biraz ama Mersin Genç Kolej karşısında çok zorlandılar. Nitekim maçı uzatma sonucu kazanabildiler. Tanalp, 16 sayı-8 ribaund-5 asistle takımını galibiyete taşıyan isim oldu.

Genç Karşıyakalılar-Tofaş, herkesin beklediği bir maçtı. Maça Karşıyaka müthiş başladı, özellikle de Berk Kar neredeyse ilk bölümde hücum repertuarından her şeyi sundu. Ancak daha sonra Berk ve Karşıyaka biraz durulunca, özellikle Tofaş adına Remzi Semercioğlu, müthiş bir enerji getirdi ve Tofaş maçın içerisine dahil oldu. Mert Konuk da 2000 doğumlu olmasına rağmen çok olgun bir oyuncu ve o da maç boyunca çok iyiydi. Eski basketbolcu Murat Konuk’un oğlu olan Mert, kendisinden 2 yaş büyük olan oyuncuya bile ne yapması gerektiğini söylüyor, gösteriyor… Karşıyaka maçı kazandı sonunda ama güzel bir maç oldu. Muhammed Faik Altınkalem 19 dakikada 14 sayı-11 ribaundla bence takımına galibiyeti getiren oyuncuydu.

Son maç ise Efes-İTÜ oldu. Efes’in 9 sayı ve üstü kazanması dahilinde, gruptan Samanyolu ve Efes çıkıyordu. Altında kazanırlarsa, İTÜ çıkacaktı. İTÜ bir ara farkı indirse de, Efes özellikle Tolga Kaan Birer’in içeriden oyunu domine etmesiyle ve Onuralp’in de skorer oyunuyla İTÜ’yü 14 sayı farkla yendi ve Samanyolu Koleji ile birlikte çeyrek finale kalmayı başardı.

Dördüncü Gün

Çeyrek final eşleşmeleri Tofaş-Galatasaray, Karşıyaka-9 Eylül, Efes-Fenerbahçe ve Samanyolu-Beşiktaş şeklinde oluştu.

İlk maç Tofaş’la Galatasaray arasında oynandı. Belirmekte fayda var, Tofaş çoğunluğu ’99 doğumlu olan bir takım. Hatta 2000’li oyuncuları, Mert Konuk, bile var. Galatasaray ise Mert İlhan dışında çoğunluğu 1998 doğumlu, altyapıda tecrübeli oyunculardan oluşuyor. Maçta favori haliyle Galatasaray’dı ve kazanan da Galatasaray oldu. Remzi Semercioğlu yine 20 sayıyla iyi oyun çıkardı ama ondan ve sahadaki herkesten çok daha iyi olan bir isim vardı: Bahadır Şimşek. 15’te 12 saha içi isabetiyle 25 sayı üreten Bahadır, 22 de ribaund aldı ve pota altını her iki tarafta da domine etti. Elbette Bahadır’ın dışında Galatasaray’da Mert İlhan’ın da performansını unutmamak lazım, 16 sayıyla o da galibiyette önemli rol oynadı.

İzmir derbisi ise çok çekişmeli geçti beklenildiği gibi. Ama Tanalp Şengün, maçı tam anlamıyla domine etti. Savunmada-hücumda 40 dakika boyunca oyunda kaldığı süre zarfında çok iyi bir oyun çıkardı ve düşük skorla biten (49-56) bu maçta 23 sayı, 4 ribaund, 3 asistle yıldızlaştı. Karşıyaka’da Alp Yıldırım oyunda kaldığı 2 dakikalık bölümde 5 top kaybetti ve onun dışında da Karşıyaka maç boyunca 28 kez top kaybetti. Böyle olunca, bu top kayıplarını hızlı hücumlarla da cezalandıran 9 Eylül, Tanalp’ın bulduğu dış şut isabetleriyle de Karşıyaka’yı yenerek, yarı finale yükselmeyi başardı. Karşıyaka’nın 1/14 ile üç sayı isabeti yakaladığı, 28 top kaybettiği maçta maçın içerisinde kalması bile cidden başarı.

Geçen sene olduğu gibi bu sene de Efes ile Fenerbahçe çeyrek finalde karşı karşıya geldi. Çoğu kişinin söylediği gibi bana göre de bu maç, turnuvanın erken finaliydi. Maça gelecek olursak, Fenerbahçe İstanbul’da olduğu gibi bu maçta da Oğuzhan Yarol’u savunamadı. Eşleşmesi zor bir oyuncu Oğuzhan ve 21 sayı-13 ribaundla bu maçta yıldızlaştı. Son bölümde Ömercan’da üst üste sayılar buldu ve Efes üst üste 2. kez Yıldızlarda çeyrek finalde Fenerbahçe’yi elemiş oldu. Fenerbahçe cephesinde ise 38 dakika oyunda kalan Ömer Yurtseven, 13 sayıda kaldı. Açıkçası özellikle bu maçta Fenerbahçe kısaları Ömer’i hiç iyi besleyemedi.

Turnuvanın sürpriz takımlarından Samanyolu, çeyrek finale Efes’in İTÜ’yü yenmesiyle kalmıştı ve Beşiktaş’ı da turnuva dışına iterek bence çok önemli iş yaptılar. 9 Eylül’ün ardından bana göre turnuvanın takımı Samanyolu Koleji’dir. Ahmet Can Duran yine bu maçta 15 sayı-15 ribaundla double-double yaptı, keza Batur Şahinöz de 18 sayı-17 ribaundla maçta double-double yapan Samanyolu adına bir diğer isim.

Beşinci Gün

Yarı final eşleşmeleri de Galatasaray-Efes, Samanyolu-9 Eylül şeklinde oluştu.

Galatasaray-Efes maçını turnuvayı o güne kadar biraz beklentilerin altında kalan Ömercan Engin, dış şut yüzdesini yükseltince, maçı domine eden isim oldu. Efes özellikle üçüncü periyotta farkı açtı ama Galatasaray geri döndü fakat maçı kazanmayı başaramadılar. İstanbul’da oynanan maçta Türkay’ın 40 sayılık performansıyla Efes’i devirmeyi başarmıştı Sarı-Kırmızılılar ama özellikle bu maçta Türkay 1/7 ikilik, 2/6 üçlük yüzdeleriyle oynadı ve elbette o maçtaki kadar etkili olamadı. Takımın bir diğer skor silahı Mert İlhan da 7 sayıda kalınca, kazanmak için Galatasaray gereken hamleyi yapamadı.

Turnuvanın iki sürpriz takımı Samanyolu ve 9 Eylül’ün mücadelesi ise keyifliydi. Sonunda kazanan, Tanalp Şengün’ün oldukça iyi performansıyla (26 sayı-8 ribaund-5 asist) 9 Eylül oldu ama Samanyolu Koleji’nde de Ahmet Can Duran turnuva boyunca olduğu gibi bu maçta da 22 sayı-15 ribaund-3 asistlik performansıyla, izleyenleri etkiledi. Maçları canlı televizyondan anlatırken de söylemiştim, burada da söyleyeyim; bana göre turnuvanın takımları 9 Eylül ve Samanyolu Koleji’dir. Her iki takımın başta antrenörlerini ve oyuncularını tebrik etmek lazım. 9 Eylül, bu jenerasyonda üst üste 2. Kez final oynadı.

Altıncı Gün

Final ise 9 Eylül ile Anadolu Efes arasında oynandı.

Turnuva başlarken, Anadolu Efes’in favori olduğunu söylemiştim. Kadro kalitesi olarak turnuvadaki hemen hemen bütün takımların üzerindeler. Bahadır Erdem’in sakatlığından sonra biraz daha temkinli yaklaştım çünkü Bahadır, takımın en tecrübeli ismi ve lider oyuncusu, beyni. Ama Bahadır bile çıksa, kadronun kalanı şampiyon olmak için yeterli.

Hele ki 9 Eylül ile karşılaştıracak olursak, çok daha geniş bir rotasyona sahipler. 9 Eylül takımı, hemen hemen 6-7 kişiyle oynayan bir takım. Anadolu Efes’te ise rotasyon çok daha geniş ve bu faktör final maçında fazlasıyla kendini gösterdi. Haliyle 9 Eylül oyuncuları fiziksel olarak çok daha yıpranmış şekilde çıktılar final maçına. Belkide kafa olarak maçı çok isteseler de, yorgunluktan vücutları izin vermedi.

Maçı başından sonuna kadar Anadolu Efes domine etti diyebiliriz ve 64-46 kazandılar. Oğuzhan Yarol 18 sayı-8 ribaund, Ömercan Engin 18 sayı-5 ribaund-3 asistle Efes’i final maçında galibiyete taşıyan isimler oldu. Özellikle Efes forvetleri savunmada, turnuvada her maç neredeyse 20 üzeri sayı atan Necabeddin’i 11 sayıda tutarak çok önemli bir iş yaptı.

Ödüller

Turnuvanın resmi ödülleri şu şekilde verildi:

MVP: Ömer Faruk Yurtseven (Fenerbahçe)
En İyi Guard: Tanalp Şengün (9 Eylül Gençlik)
En İyi Pivot: Ömer Faruk Yurtseven (Fenerbahçe)
En İyi Forvet: Onuralp Bitim (Anadolu Efes)

Şahsen benim ödüllerim ise şu şekilde:

En İyi Beş: Tanalp Şengün (9 Eylül), Onuralp Bitim (Anadolu Efes), Ömercan Engin (Anadolu Efes), Necabeddin Sivri (9 Eylül), Ömer Faruk Yurtseven (Fenerbahçe Ülker)

MVP: Ömercan Engin (Anadolu Efes)

Öncelikle şunu belirteyim, Ömer Faruk MVP ödülünü hak etmedi demek haksızlık olur. Ancak ben MVP ödülünün 1 veya 2. Olan takımdan bir oyuncuya verilmesi görüşündeyim. Bana göre MVP, grup aşamasını Final maçı hariç çok iyi geçirmese de, çeyrek final ve sonrasında takımını taşıyan Ömercan Engin.

En İyi Guard: Tanalp Şengün (9 Eylül)

Bu ödülü sonuna kadar Tanalp hak etti, tartışması bile olmaz. Hem hücumda, hem de savunmada gösterdiği iyi oyunla takımı 9 Eylül’ü finale taşıdı. Turnuvanın en iyi guardı, Tanalp Şengün.

İkinci: Mert İlhan (Galatasaray), Üçüncü: Ömer Utku Al (Beşiktaş)

En İyi Forvet: Onuralp Bitim (Anadolu Efes)

Onuralp 1999 doğumlu olmasına rağmen turnuvada şampiyon Efes adına en iyi oyunculardan birisiydi. Savunmasını geliştirdiğini, daha iyi efor koyduğunu zaman zaman gördüm. Daha istikrarlı, iyi bir savunmacı olursa, çok daha komple bir oyuncu olacaktır. Şut seçimlerini de geliştirmesi gerekiyor tabi, daha verimli olması için…

İkinci: Ömercan Engin (Anadolu Efes), Üçüncü: Berke Aygündüz (İTÜ)

En İyi Pivot: Ömer Faruk Yurtseven (Fenerbahçe Ülker)

Bu ödülün tartışmasız sahibi Ömer Faruk Yurtseven. Bu turnuvada bilindik ribaund, post-up gibi özelliklerinin yanı sıra saha görüşünü ve pasör yönünü de gösterdi, ki bir uzun için çok önemli artılar. Yaşıtlarının fiziksel ve oyun anlamında çok ilerisinde…

İkinci: Ahmet Can Duran (Samanyolu Koleji), Üçüncü: Bahadır Şimşek (Galatasaray)

X-Faktör: Oğuzhan Yarol (Anadolu Efes)

Oğuzhan’a bir ödül vermemiz gerektiğini düşünüyorum ve Bursa’dan İstanbul’a dönerken, düşündüm ve ona bu ödülü verme kararı aldım: x faktör! Gerçekten de öyle… Önemli olan bütün maçlarda çok iyi katkı vererek takımı adına x-faktör oldu.

Kısa, kısa turnuvanın izlediğim 5 gündeki özeti bu şekildeydi. İkinci ve üçüncü yazılarımda daha çok oyuncuları inceleyeceğim. İkincisi hafta içi, üçüncüsü de önümüzdeki hafta bugünlerde sitede olur. Şampiyon Efes’i ve katılan tüm takımları bir kez daha buradan tebrik edelim.