Bu bizim hikayemiz… | #Fener4Glory – Köşe yazısı

2015-2016 sezonu öncesi Fenerbahçe takımında önemli değişiklikler vardı. Final Four yapan takımın çoğu parçası, en değerli oyuncularından ikisi Andrew Goudelock ve Nemanja Bjelica dahil olmak üzere, takımdan ayrılmış, yepyeni bir yapı kurulmuştu. Ancak bu yeni kadro, beraberinde soru işaretlerini de getirmişti.

When you cannot stop smiling.#F4GLORY pic.twitter.com/Gtk13mUHtB

— EuroLeague (@EuroLeague) May 22, 2017

EuroLeague tecrübesi olmayan 1,78’lik Bobby Dixon,

NBA’de çok az oynadıktan sonra Avrupa’ya dönen, savunması sorunlu Luigi Datome,

İlk kez Avrupa’ya gelen, son dönemde hep sakatlıklarla boğuşmuş Ekpe Udoh,

1 milyon Euro bonservis ödenerek alınan “rol oyuncusu” Nikola Kalinic,

Kariyerinin sonlarına yaklaşmış Pero Antic,

Goudelock sonrası ana skorer rolünü kaldırıp, kaldıramayacağı tartışılan Bogdan Bogdanovic,

Kariyerinde ilk kez ana parça olmak için gelen Kostas Sloukas…

Bu yeni takımın kanıtlaması gereken çok şey vardı. Yetenek toplamları da çok göz kamaştırıcı sayılmazdı. Ancak Zeljko Obradovic, Avrupa şampiyonu olmak için yetenek kadar önemli başka şeyler olduğunu da biliyordu. Karakter, kararlılık, sertlik, başarıya açlık… Obradovic, bu alanlarda güçlü olabilecek bir kadro yapmış ve oyuncularına güvenmişti. Yukarıda bahsettiğim oyuncular sezon içinde kendilerini birer birer kanıtladı. Koçları, onların kişisel zaaflarını saklayacak öyle bir yapı oluşturmuştu ki kendilerine kalan tek şey çok çalışmak ve asla vazgeçmemekti. Onlar da bunu yaptı. Top 16 aşamasından itibaren ortalığı birbirine katan sarı lacivertliler, playoffta da bir önceki yılın intikamını alarak Real Madrid’i 3-0’la saf dışı bıraktı ve üst üste ikinci kez Final Four yaptı. Oraya ulaşmak artık bizim için tatmin edici değildi, hedef artık “kupayı kaldırmaktı.”

Bol bol tırnak yediren yarı final karşılaşmasında Laboral’i uzatma sonunda mağlup eden Fenerbahçe ile EuroLeague şampiyonluğu arasında kalan tek engel, dev bütçesi ve son derece yetenekli kadrosuyla CSKA Moskova’ydı. Takıma duyulan güven inanılmaz boyuttaydı. Berlin adeta sarı laciverte boyanmıştı, hedefe bir galibiyet kalmıştı.