Zeljko Obradovic, Panathinaikos’ta düzen namına işleyen ne varsa Nick Calathes sayesinde olduğunu çok iyi biliyordu. İlk maçın ikinci yarısında yaptığı gibi, bu karşılaşmada da Calathes üzerindeki baskıyı arttırıp, topu onun elinden çıkartmayı ana strateji olarak belirledi. Şut zaafını da göz önünde bulundurursanız topa hükmedemeyen bir Calathes, iyi idman yapmış herhangi bir Yunan vatandaşından farksız. Bunu yapabilirseniz onu denklemin dışına itebilirsiniz. Calathes yoksa organizasyon yok. Organizasyon yoksa Rivers, Singleton, Feldeine yok. Ne var? Bire bir problem çözebilen Mike James ve Bourousis var. Yalnızca bireysel çabalarla tam kadro, odaklanmış Fenerbahçe’yi yenmek de pek mümkün değil.
Obradovic’in Calathes planı işe yaramasına rağmen ikinci maçta Mike James’in iyi oyunu sayesinde Panathinaikos hücumda çözümler üretmeyi başardı. Hal böyle olunca da maçta denge bir türlü bozulmadı. Karşılıklı büyük serilerin yapıldığı birinci maçın aksine bu mücadelede skor hep kafa kafaya gitti. Hatta uzunca bir süre atılan her basket, önde olan takımı değiştirdi. Skor bu kadar yakın olmasına rağmen kontrol genellikle Fenerbahçe’nin elindeydi. Bogdan Bogdanovic de “tarih yazıcılığına” devam etmekteydi. Bu kez hücum yükünü paylaştığı biri vardı: Ekpe Udoh. Fenerbahçe’nin savunma lideri olan Amerikalı pivot, bu mücadelede hücum tarafında da sorumluluk almış, en az Bogdanovic kadar verimli şekilde skor üreterek genç arkadaşına “Dur kardeşim tek başına sırtlama, bir ucundan da ben tutayım.” demişti.
Mücadeleyi (10/15 saha içi isabetiyle 25 sayı, 8 ribaund, 6 asist) 35 verimlilik puanıyla tamamlayan Bogdanovic ve (11/14 isabetle 22 sayı, 9 ribaund, 2 blok) 34 verimlilik puanına ulaşan Udoh’un önderliğinde, maç sonunda daha doğru tercihler yaparak 80-75 kazanan Fenerbahçe, OAKA’nın tılsımını paramparça ederek evine döndü. Final Four artık çok yakındı.
Cok guzel bir sezon ozeti olmus,elinize saglik.
Müthiş bir değerlendirmeye yazısı olmuş, eline koluna, aslında, duygularına sağlık!