2015’te Kyrie, All-NBA üçüncü takımına seçilmişti ve bunun artık tekrarlayan bir olgu haline geldiğini düşünme konusunda her türlü hakkı vardı. Onun yerine 2016’da Damian Lillard, Thompson ve Kyle Lowry seçilmişti. Geçen sezon ise Isaiah Thomas, John Wall ve DeMar DeRozan.
Irving’e göre LeBron’la aynı takımda olmak iki türlü bir durum:
“Kesinlike artıları var ancak aynı oranda getirdiği sorumluluklar da var. Bana sorarsanız birbirimize ihtiyacımız olduğu gayet açıktı.”
Kağıt üstünde oyun kurucu olan Kyrie olsa da LeBron, kritik anlarda topla oynamayı seven bir point-forwarddı* takımda. Bunun doğurduğu sonuçlar vardı. Takım, ikilinin birlikte oynadığı sezonlarda ortalama 54 galibiyeti tutturdu ve üç sene üst üste finallerde boy gösterdi. Ancak Irving’in takım arkadaşları, her ne kadar LeBron takıma katılmadan önceki top kullanma yüzdesi (%29) ile LeBron katıltıktan sonraki top kullanma yüzdesi (%28.6) yakın olsa da Kyrie’nin kendisini “ötekileştirilmiş” hissettiğini düşünüyor.
Kyrie ile düzenli olarak konuşan eski takım arkadaşlarından biri şöyle söylüyor:
“Ky, eskisi kadar mutlu değildi geçtiğimiz sezon. Takıma karşı yıkıcı davranmıyordu, sadece takımdan biraz kopmuştu.”
Cavs’ın tecrübeli isimlerinden Channing Frye ise olaya şu şekilde yaklaşıyor:
“NBA’de oynadığınız zaman mutluluk sabit bir durum değildir, gelir geçer. Kyrie istediğini yaptı ve bu onun her türlü hakkıydı.”
Iman Shumpert ise takım arkadaşlığından bahsetti:
“Kyrie’yi iyiyken de kötüyken de gördüm. Soyunma odasında ağladığımda oradaydı. Biz arkadaşız, böyle durumlarda yardımlaşırız.”
Geçen sezonun ortalarındaki bir antrenmanda Koç Tyronn Lue, asistan koçlarından biri ve Kyrie’nin sırdaşı Phil Handy yanındayken Kyrie’yi yanına çağırdı:
Lue: Ky, biraz daha hızlı oynamanı istiyorum.
Kyrie: Neden?
Lue: Çünkü hızlı oynarsak daha kolay şut buluruz.
Kyrie: Kendi şutumu yaratmam için hızlı oynamama gerek yok, bunu istediğim zaman yapabilirim.
Lue: Zaten ben senin şutundan bahsetmiyorum, RJ ve LJ’in şutu için söylüyorum bunu.
Lue, Kyrie’nin takım arkadaşları olan Richard Jefferson ve Smith’in özellikle altını çizerek kurmuştu bu cümleleri. Irving’in cevabı ise James’i işaret ederek geldi:
“Bu benim değil, 23 numaranın işi.”
Konuşmaya tanık olan Cavs üyelerinin dediklerine göre Lue, bu konuşmayı kafasını sallayarak ve oradan uzaklaşarak sonlandırdı.
Hem Lue hem de Kyrie’nin “akıl hocam” dediği Handy bu diyalogu doğruladı ancak detay vermeyi reddettiler. Lue ekledi:
“Kyrie muhteşem bir oyuncu. Lütfen söyleyin, onun için en iyisini diliyorum.”
Irving ise kendi adına olaya açıklık getirdi:
“Konuşma bir çözüm elde edemeden sona erdi. O dönem muhtemelen birkaç maç kaybetmiştik. Koç bana biraz hızlı oynamamız gerektiğini söyledi ve görünen o ki o dönem bu fikre pek sıcak bakmadım. Bu diyalog için bir tekrar yaşamayı isterdim ancak NBA’de bu tarz konuşmalar hemen her gün yaşanıyor. Böyle olunca da konuşulan şeyler unutulup, gideceğine, ısrarla üstüne gidiliyor, mevzu büyüyor ve oradan ilerlemeniz mümkün olmuyor. O sıralar takımda nerede en faydalı olduğumu, takım için en iyisinin ne olduğunu çözmeye çalışıyordum. Bazen bunlara bir cevabım olmuyordu ve tek başıma çözmeliydim. Kimseden yardım almıyordum.”
2016-2017 sezonu sona erdiğinde Irving milyonlar kazanıyordu. Kendi ayakkabı markası vardı, takımla yeniden finallere ulaşmışlardı ancak yine de bir şeylerin eksik olduğunu hissediyormuş o dönem Kyrie:
“Bazen “o an” için arayıştayken kaybolabiliyorsunuz. “All-Star olmak istiyorum. MVP olmak istiyorum. Şampiyonluk kazanmak istiyorum. Bu kadar ortalama tutturmak istiyorum, şu an olduğum kişiden daha iyisi olmak istiyorum. Medyanın beni bu şekilde kabul etmesini istiyorum. “ Tüm bu sahte gerçeklikleri formülleştirmeye başlıyorsunuz bir süre sonra. Ve fark ediyorsunuz ki aslında her şey bunlardan ibaret değil. Bundan kurtulduğum anda yapmak istediklerimi, beni neyin mutlu edeceğini görebileceğim bir açıdan bakmaya başladım.”