Yakın zamandaki en iyi savunmaları bir düşündüğünüzde aklınızda kendi dönemlerinin en kavgacı isimleri sıralanacaktır. 2007-2008 sezonunda Büyük Üçlü döneminde Celtics. 2004 yılında kupayı kazanan süper starsız Pistons. Doksanlarda Pat Riley’nin koçluk yaptığı herhangi bir takım. Bruce Brown’un sorgulanabilir taktikleri olmadan NBA ve ABA (Amerikan Basketbol Birliği) birleştiğinden beri en iyi savunma takımı olamamış 2003-2004 yılındaki Spurs takımı. Hatta tüm mükemmelliğiyle önceden de şu anda da rakiplerinin hayalarını tekmelemesiyle bilinen Draymond.
Savunma ve fiziksellik birbirinden ayrı düşünülemez. “Azimli” bir pas vermiyorsunuz veya “inatçı” bir şut atmıyorsunuz. Stephen Curry sallanmıyor veya titremiyor, dans ediyor. Tamamen semantik bir olay. Hücum ve savunma arasındaki fark keyif ve zorluk arasındaki farka eş değer. Bu uçurum şu ana kadar hiç bu denli net olmamıştı. Kimse kural değişikliklerinin estetik olarak daha güzel bir basketbol ortaya çıkardığını inkâr etmiyor. (Hatta NBA’in izleyicilerinin artmasına ve çok daha sert bir sporun oynandığı NFL’in izleyicilerinin azalmasına bakarsak belki de en önemli olan bu). Ancak belki de hala modern basketbolun temelinden bir şeylerin eksildiğine yönelik bazı feryatlar vardır.
Griffin şöyle söylüyor: “Amaç 211-185 gibi skorlar elde etmek mi bilmiyorum ama oyundaki rekabetin büyük çoğunluğunu kaybettik. Cesaret ve sertlik şu an her zamankinden daha az yere sahip basketbolda.”
Aynı şekilde artık bazı oyuncuların da bu oyunda yeri kalmadı. Dante Cunningham, Lakers’a karşı Los Angeles’ta kazandıkları galibiyetin ardından şunları söyledi: “Fiziksel temasa giren birçok savunmacıyı oyunun dışına itecek yeni kurallar. Özellikle bir tanesi isim aklımda mesela: Tony Allen. Eskiden, her zaman fiziksellikten ibaret bir oyuncuydu. Sürekli oyuncuyla temas halinde olmayı tercih ediyordu. Siz nereye giderseniz o da peşinizden gelip sizi tutuyordu. Orada olduğunu bilmenizi istiyordu. Onunla birlikte oynamaktan ona karşı oynamaktan hatta sadece onu savunmada izlemekten bile çok fazla şey öğrendim. Ama şu an uyum sağlamak durumundayız. Boyalı alanda koşan birine dokunamıyorsunuz bile. Ellerinizi gösterip hareket ettirmekten başka seçeneğiniz yok.”
Cunnigham’ın kendisinin yeni kurallara uyum sağlayıp sağlayamadığı sorulduğunda ise cevabı şöyle oldu: “Anlaşılan pek de alışamıyorum, fauller yüzünden oyun dışı kaldım.”
Savunmanın temeli her zaman kötü durumlarda muhtemel olan en iyiye ulaşabilmek üzerine olmuştur. Örneğin bir maç içerisinde en büyük umudunuzun hatalarınızı azaltmak ve karşı takımı kötü atışlara mecbur bırakmak olması gibi. Ancak bir maçı savunma ile yönlendirebilmek neredeyse imkânsız hale geldi artık. Kapatılması gereken çok fazla boş alan ve aynı anda sahada bulunan çok fazla sayıda çok iyi hücum oyuncusu var. Bu yüzden sahadaki bir alanı veya bir oyuncuyu boş bırakmanın sonucu savunmanızın ya iyi bir şutla ya da daha uygun bir pozisyonun oluşumuyla karşı karşıya kalması olur. Eskiden bire bir hücumun öbür tarafında James Harden gibi iyi bir hücum oyuncusunun üzerine gidebilir ve onu faul problemine sokmaya çalışabilirdiniz. (Cavailers’ın eski genel menajeri Griffin, Warriors’un en iyi kanat savunmacısı ve şut konusunda adeta keskin nişancısı olan Klay Thompson’ı sürekli faul problemine sokmaya çalıştıklarını daha önce anlatmıştı). Fakat şu an rakipler hücumda en iyi seçenekleri olan oyuncuyu rahatlıkla adam değiştirme yaparak o pozisyondan kurtarabiliyorlar. Geçtiğimiz sezonki Doğu Konferansı’nın finallerinin başında Celtics 1.85’lik Terry Rozier’i rakip uzunlardan tabiri caizse dayak yemekten kurtarmak için sürekli olarak adam değiştirmeye gidiyordu. Cleveland’lı bir oyuncu bu ters eşleşmeyi cezalandırmak için boyalı alana her girdiğinde Celtics savunması top daha gideceği yere ulaşamadan adam değiştiriyordu.
Artık bir yıldız oyuncuyu hücum faul yaptırmaya zorlamak daha iyi seçenek. Ancak bir oyuncuyu faul yaptırmak için hedeflemek iki türlü de sonuçlanabiliyor. Ve Harden gibi biri sadece faul almakta iyi değil aynı zamanda neredeyse girdiği her ikili mücadelede düdük hep onun lehine çalınıyor. Böylece hücum oyuncusunu oyun dışı bırakmak bir yana dursun bir anda en iyi savunmacınızı kenarda buluyorsunuz. Harden gibi oyuncuların ortada hiçbir şey yokken serbest atış çizgisine gelmesiyle ve şutör oyuncuların sürekli dört sayılık hücumlar etmesiyle birlikte koçlar bazı ölçüsüz çözümler buldular. Örneğin Griffin perde sırasında fiziksel bir oyuna başvurmak veya postta üç saniyeden fazla süre kalmak gibi (teknik olarak) illegal bazı hareketlerin taktik olarak öğretilmesi yolunu seçti.