Yazıya Pınar Karşıyaka cephesinden devam edip, Beşiktaş Sompo Japan’ın Basketbol Süper Ligi’ndeki mücadelesi ve FIBA Basketbol Şampiyonlar Ligi’nde Türk takımlarının hikayesi üzerinden devam etmek niyetindeyim ancak öncesinde altını çizilmesi gereken bir diğer husus da halihazırda rakibine oranla oyuncu/pozisyon rotasyonu daha dar olan İzmir temsilcisinin hayati rollerdeki tüm oyuncularının basit düdükler neticesinde girdikleri faul problemine karşın oyuna hem psikolojik hem de basketbolun teknik sınırları içerisinde tutunabilmesidir. Psikolojik boyut, oyuncuların adanmışlığı ile ilgili iken teknik sınırların içerisinde kalınması ve bu duruma antitez üretilmesinin önüne geçilmesi de tam anlamıyla bir koç başarısıdır. Koç Nenad Markovic, söz konusu zorlu Akatlar atmosferinde kendisine nazaran daha geniş bir rotasyona sahip olan rakibi karşısında oyuncularını parkede korumayı başardı, turun geçilmesindeki büyük pay hiç kuşku yok ki tecrübeli antrenöre ait.
İki sezon öncesinin lig şampiyonu Pınar Karşıyaka’yı Beşiktaş Sompo Japan önünde bir adım ileri taşıyan, sezondaki ivmesini artırmasını da sağlayan Best Balıkesir’den kadroya katılan Michael Green… Birleşik Amerikalı oyun kurucu, siyah beyazlıların yapmak isteyip de yapamadığı hamlenin yeşil kırmızılı ekip özelinde epik ve trajik bir yansıması oldu.
Benim bir turlu kabul edemedigim, bir takim yenildiginde kocunun en kisa yoldan bu yenilgiyi karsi takimin butcesine baglamasi ! Son Dogus macindan sonra Sarica, Dogus un onlarin 7-8 kat butceye sahip oldugunu soylemis ! Kendisi Karsiyaka ile sampiyon olurken yine diger takimlara karsi mutevazi bir butceyle oynadi ve kazandi. Sonrasi sene K.Yaka nin tarihindeki en buyuk butceyi onune koydular ama olmadi ! Bence bir kocun herseyden once kendine saygisi olmasi gerekir ! Tabiki sonrada takimina,kulubune ve tum basketbol camiasina !