“O günü hiç unutmuyorum. Soğuk bir Mart akşamıydı, senelerden 96 senesi. Basket adına avrupadan ilk kupamız geliyordu. Korac kupası. Ah ne gü…”
Ben de bu şekilde ahkam kesmek, tiril tiril döktürmek isterdim. Ama ne yazık ki benim için korac kupası bahçelievler’de adres tarifi için bir referans noktası olmaktan öteye geçemiyor. ( Kadeh de sanabilirdim, yine bir derece )
“Topumuzu kestiler, şapka yaptık. Böyle böyle spordan soğuduk”
“Çok iyi guard”, “hoca onu 5 numara olarak oynattı”, “baks aut” gibi tabirler sizde bir şey canlandırmıyor ise doğru yerdesiniz. Bu günden itibaren, basket ile alakalı ama basket bilmeyen vatandaş için de bir köşe olacak. Bilmiyorsak, öğrenmiyorsak, maçlara gitmeyecek miyiz? Tabii ki hayır.
Velhasıl kelam, yakında görüşmek dileğiyle sayın vatandaş. Sözlerimi de rahmetli Kemal Sunal’ın “Umudumuz Şaban” adlı filmindeki tiradından, durumu özetleyen bir alıntı ile bitirmek istiyorum:
“Şimdi ben buraya neden çıktım? Niçin çıktım? Nasıl çıktım? Bunu izaha gerek yok. Gördünüz, yürüdüm çıktım. Çıkmamış da olabilirim. Çıkmışsam çıkmışımdır, çıkmamışsam çıkmamışımdır.“