Şimdi de uzunların evrimi başlığını tanımlayan isimlere bakalım.
2010/11 sezonundan beri ligde olan ve smaçlarıyla akıllara kazınan Blake Griffin, son iki sezonda 844 üçlük denedi. Evet evet yanlış okumadınız 844 üçlük denedi ve 300 isabet buldu. Kiliseden gelen koro eşliğinde araba üzerinden smaç vuran o dağıtıcı oyuncu son iki sezonda 300/844 ile üçlük attı. Yazının başında değindiğimiz Brook Lopez ise kariyerinin ilk sekiz sezonunda 3/32 ile üçlük atmıştı. 2016/17’de 134/387, 2017/18’de 112/325 ve geçtiğimiz sezon 187/512 ile üçlük attı. Geçtiğimiz sezon topu alır almaz Klay Thompson gibi catch and shooter’a hatta ve hatta sharp shooter’a dönüşen Lopez bu performansı playoff döneminde bile sürdürmeyi başardı.
Kariyerinin başından beri fena bir dış şutu olmayan ancak modern uzun kavramını başka açılardan tamamlayan iki önemli uzuna göz atalım: Draymond Green ve Nikola Jokic.
2012/13 sezonunda lige giriş yapan Draymond Green kariyerinin ilk üç yılında ortalama 23.2 dakika süre alıyordu. 2015/16 sezonuyla birlikte hanedan havasını iyice vermeye başlayan Golden State Warrios, Steph Curry ve Klay Thompson ikilisiyle inanılmaz bir ivme yakalamıştı ancak Draymond Green’in side pick and roll’leri ve hücumda getirdiği İNANILMAZ oyun aklı unutulmamalı. O sezonla birlikte True shooting oranı %9, takım içindeki asist yükü %14.7 artan Draymond Green, son dört sezonda takımda yapılan asistlerin %28.6’sını üstleniyor. Yani bir uzundan tabii ki boyalı alanda pas merkezi olmasını bekleyebilirsiniz ancak Green’de bundan çok daha fazlası var. Geçiş hücumlarında üç dört saniyelik sekanslar yaratarak hız, set hücumlarında pick and roll’ü kısa rolünde oynayarak kolektif ve beş pozisyonu birden savunabilmesiyle de güç özelliklerine sahip.
Nikola Jokic ise Draymond Green gibi bir hanedan kurucusu veya hız tutkunu değil. Oldukça yavaş ayaklara sahip olan Jokic, adaşı Nikola Tesla’nın bilim dünyasında yarattığı dahiyane çözümleri basketbolun parkelerine taşıyan bir oyuncu. Set hücumunda Denver’ın ünlü Nash 21 setinde pick and roll’ü pick and pop gibi oynayan ve hem cut, hem de post oyunları yaratan dev yıldız ligin en önemli pasörlerinden. Coast to coast olarak tabir edilen bir pota altından diğer pota altına atılan paslarda adeta bir usta ve set hücumlarının oyun kurucusu. Yani kağıt üzerinde pivot ancak aslında bir oyun kurucu.
LaMarcus Aldridge, Joel Embiid, Gasol kardeşler ve Nikola Vucevic dörtlüsü de bu modern profile örnek olarak verilebilir. Tüm unsurları göz önüne alırsak günümüzün ideal pivotu nasıl özelliklere sahip olmalı?
- Dış şutu elit olmasa da rakip savunmada Ben Simmons etkisi yaratmamalı…
- Kendi pozisyonlarını hazırlayarak penetre edebilmeli.
- Yalnızca boyalı alanda değil, geçiş hücumlarında ve yerleşik düzende de pas yapabilmeli.
- Motoru sürekli açık olmalı.
- Switch savunmasını çok iyi yapmalı. Zira artık her şey switch edilerek oynanıyor yani el/ayak koordinasyonu ve hareketliliği ortalamanın üstünde olmalı.
- Geleneksel uzun özelliklerinden post, smaç, blok ve baseline oyunları belli seviyede tutulmalı.
Tabii burada yer alan isimlerin Wilt Chamberlain, Bill Russell veya Kareem Abdul Jabbar etkisi yaratması çok zor. Çünkü ne kadar şut atarsanız atın veya boyalı alanı dağıtırsanız dağıtın bu oyun artık kısalara ait. Michael Jordan zamanında hep bir Hakeem Olajuwon tehdidi vardı. Magic Johnson zamanında Patrick Ewing veya Kobe Bryant zamanında Shaquille O’Neal tehdidi vardı ama LeBron James, Paul George, Giannis Antetokounmpo gibi beş pozisyonu birden oynayan ve savunan oyuncuların sayısı giderek artmakta.
Biraz istatistiksel, biraz teknik, biraz da hikaye… Uzunların evriminin neden ve nasıl olduğunu, kimlerin neler yaptığından bahsettik. Giderek artan veri madenciliği aşkında ve ilerleyen teknolojinin basketbola getireceği şeyler tamamen belirsiz. Peki o belirsizlik netleşmeye başladığı zaman uzunların konumu ne olacak?