Ben bu seneki durumu çok sevdim. Hatta bayıldım. Bir galibiyet, yedi mağlubiyet elde ettiğimizde veya sezona çok kötü başladığımızda bile. Ne düşündüm biliyor musunuz? “Geri dönüşümüzü görmek için buralarda olmaya sabırsızlanıyorum!” Tabii ki öncelikle Tanrı’nın izniyle, bundan seneler sonra biz “büyük takım” olduğumuzda ben takımdaki o tecrübeli oyuncu olma şansını elde edeceğim. Bu tarz oyuncuları bilirsiniz. Takımdaki iyi çaylakları kenara çekip onlara kısa dersler veren oyunculardan bahsediyorum. “Bundan çok da uzak olmayan bir zaman önce yine bu zamanlarda 1-7 olduğumuzun farkında mısın? Burada oluşturmaya çalıştığımız şeyi görebiliyor musun? Beni anlıyor musun?” diyenlerden. Bu kötü başlangıçları, gelecekte bir başkası için bir eğitim aracı olarak kullanacağım zamanları zaten hayal ediyordum. Bu durumu takıma yeni gelenlere, Las Vegas Aces formasını giymenin bir anlamı olduğunu anlatabilmek için kullanacağım günler olacaktı. Geçtiğimiz sezonlarda, hiçbir şey bu kadar kolay değilken her geçen gün daha çok çalışarak yarattığımız bir şey olduğu için bu forma çok anlamlı.
Ve bizim için bu sezon hiçbir şey kolay olmadı.
Biliyorsunuz, play-off beklentilerini karşılayamamak konusunu düşünüp oturup ağlamıyorum. Aces’in bu sezon ne kadar çok çalıştığını ben biliyorum, takım biliyor, taraftarlar biliyor, ligdeki diğer takımlar biliyor. Sadece play-offlar için bile bekleneni verebilecek pozisyona gelmek için ne kadar çabaladığımızı biliyorlar. Ve bunun için takımımla gurur duyuyorum. Haziran ayının sonuna doğru galibiyet-mağlubiyet sayımız 5-11’di. Temmuz’un sonuna kadar durumu 12-13’e getirdik. İşte bunun adı azim. Ve başka ne biliyor musunuz?
Motivasyon.
Players’ Tribune’nün bana verdiği 25 yaş altındaki en iyi yedi oyuncuyu sıralama görevine tüm saygılarımla beraber, ufak bir karar değişikliği ile farklı bir play-off değerlendirmesi yapmak istiyorum.
Play-offlarda oynayacak 25 yaşın altındaki en iyi beş oyuncuyu sıralayacağım.
Fakat daha sonra kalan o iki kişilik yeri Aces için ayırmak durumundayım.
Çünkü bundan birkaç sene sonra takımımızdaki genç oyuncular kim olursa olsun, geriye bakıp okuyabilecekleri bir şey olsun istiyorum. Geçmişte her zaman kazanamadığımız günleri görebilmelerini istiyorum. Kötü başladığımız ama daha sonra ayağa kalkarak birkaç maç kazandığımız ve tüm ligi şok ettiğimiz günleri bilsinler istiyorum. Ve A’ja’nın takımın yaptığı her şeyle gurur duyuyor olması nedeniyle takımın katılamadığı play-offların değerlendirmesine bile Aces oyuncularını yazdığını görmelerini istiyorum.
Bundan birkaç sene sonra o genç oyuncuların bu yazıyı bana gülerek getirmelerini istiyorum.
Gözlerinin içine bakmak istiyorum.
Ve bu organizasyon o an ve bugün arasında ne yapmış olursa olsun, şampiyonluk kazanmış da kaybetmiş de olsa, benim için Las Vegas Aces’in geçirdiği hiçbir sezonun 2017-2018 sezonundan daha önemli olmadığını anlatmak istiyorum. Neden mi? Çünkü elimizde hiçbir şey olmadan başlayıp, bir şeyler başararak bitirdiğimiz sezon bu sezon.
Bir proje olarak başlayıp bir sistem olarak bitirdiğimiz sezon.
Şimdi sizlere WNBA play-offlarında yer alan en iyi beş oyuncuyu yazacağım ve çok yakın zamanda isimlerini daha sık duymaya başlayacağınız iki ismi daha ekleyeceğim.