Yazı: Myles Turner, The Players’ Tribune
Çeviri: Sina Şen, TrendBasket
Basketbolu bırakmak istedim.
İyilik için kaçmak istedim. Doymuştum.
Lise kariyerimin ilk yılıydı ve basketbolu ciddiye almaya başladığım ilk zamanlardı. O zamanlar, dört farklı takımda forma giydim. Okulum, babamın lig takımı ve iki farklı AAU takımı. Haftanın her günü, hafta sonları dahil, antrenmanım vardı ve genellikle günde iki antrenmandı. Eğer antrenman yoksa daima koşu ve ağırlık idmanı vardı. Eriyordum. Devamlı çalışıyordum ve henüz basketbolla gerçek bir aşka düşmemiştim. Bütün arkadaşlarım alışveriş merkezlerine, sinemaya ve partilere gidiyordu. Sadece sıradan bir ergen değilmişim gibi hissediyordum ve bundan nefret ediyordum. Ebeveynlerim beni normal hissettirmek için ellerinden ne geliyorsa yaptı ama ben hiçbir zaman normal hissedemedim. Her zaman bir şeyleri kaçırıyorum sanıyordum.
Sonrasında, 14 yaşında bir AAU maçındayken ayak bileğimi kırdım.
Blok için yükseldim ve aşağıya yanlış şekilde indim. Direk kötü olduğunu anladım. Sonrasında kaval kemiğimi kırdığım anlaşıldı. Sağ ayak bileğime takılı iki vidayla dolaşmak zorunda kaldım. Sinirlinin ötesindeydim.
Ameliyatın ardından anesteziden ötürü kafam uçuktu. Annem oradaydı ve bana hastane yatağımda uzandığımı söyledi, aynı şeyi söyleyip, durdum.
”Basketbol oynamak istiyorum”
”Basketbol oynamak istiyorum”
”Basketbol oynamak istiyorum”
”BASKETBOL OYNAMAK İSTİYORUM”
Myles Turner’ın kaleminden kendi basketbol öyküsü: ”Kuralsızlık!” | #çeviri