Bill hakkında konuşmak istediğim diğer önemli konu onun basketbol koçu olarak sahip olduğu yetenekler.
“Basketbolu doğru yoldan oyna.” felsefesine bağlıyım ve Bill’in takımlarının da bu felsefeyi benimsemesinden dolayı çok memnunum.
Dean Smith için oynadığımda ve daha sonra onun asistan koçlarından biri olduğumda maçtan önce beyaz tahtaya şu üç şeyi kesinlikle yazardı:
- Sert oyna
- Akıllı oyna
- Keyfini çıkart
Yıllar sonra Koç Smith’e bu listeye dördüncüyü ekleyip, ekleyemeyeceğimi sordum. Bana göre dördüncü madde: “Eğer savunma yapıp, ribaund alırsanız bu da çok güzel olur.”(Ekleme iznini aldım)
Kansas’ın Bill yönetiminde oynadığı basketbola baktığımda her şeyi yaptıklarını görüyorum. Bence maçları savunma ve ribaundla kazanırsınız ve bu Bill’in çok üstüne düştüğü bir konu. Sürekli olarak Kansas’a gidip, yaptıkları idmanları gördüğüm için Bill’in takımda ki izlerini daha iyi anlayabiliyordum. Her gün Bill’e olan hayranlığım artıyordu ve eğer oğlum basketbol koçu olmak isterse onun bu işe Bill’in yanından daha iyi bir yerde başlayabileceğini zannetmiyorum. Ne zaman Kansas’ı ziyaret etsem hayat görüşümde bir genişleme olduğunu hissederim. Orada çok iyi bir ortamları var.
Fakat benim için en muhteşem olan şey Bill’in çocuklar ile olan iletişimi. Bu, oyunun kalbi. Yeni jenerasyon genç koçlardan bazıları eleştiri ile koçluk yapmanın temellerini karıştırıyor ve gerçek şu ki çocukları kandıramazsınız. Bunun için fazla zekiler.
Bill’in yöntemi ise sadece çocuklar ile iletişim kurmasını sağlamıyor aynı zamanda onların güvenini de kazanıyor. Onlara koçluk etmekten çekinmiyor ve bu çocukların arzuladığı bir şey. Buna bayıldıkları söylenemez ancak eninde sonunda işin özünü anlıyorlar.
Bill içten ve dürüst biri. Bunun ne kadar nadir olduğunu anlatmaya kelimelerim yetmez. Özellikle çocuklar arkalarında güvenebilecekleri biri olup, olmadığını anında görebilirler. Birçok genç oyuncu üst düzeyde rekabete hazır değilken Bill’in oyuncuları buna her zaman hazırdırlar. Onun takımı her zaman ne yapacağını biliyor. En üst seviyeye çıkmayı hedefleyen çocuklar için geçiş döneminde en büyük yardımcıları Bill oluyor. Açıkça söylemek gerekirse – o bu oyunun en iyi antrenörlerinden bir tanesi.
Bill’i Naismith Şöhretler Müzesi için takdim edeceğim ki bu benim için muhteşem bir onur. Ben oraya girdiğimde yıl 2002’ydi ve konuşma yapmam gerekiyordu. Söyleyecek söz bulamamıştım.
O yüzden Bill, işte sana tavsiyem şu:
İlk önce arkana yaslanmanı ve bir kadeh şarap içmeni istiyorum. Genç yaşta elde ettiğin başarıları anlat.Seninle birlikte koçluk yapma imkanı bulanlara nasıl etki ettiğini düşün. Sana kimlerin etki ettiğini de aklından çıkartma. Ben, Leonard Hamilton ve Koç Calipari tam arkanda oturacağız. Büyük bir ihtimalle aklımızda senin yürüdüğün yolda sana yardım edebildiğimiz için ne kadar şanslı olduğumuz olacak. Koçluk yapma aile içinde yaşamaya benzer.
Bill, Kansas’ta koçluk yapmanın getirdiği sorumlulukların farkındaydı. James Naismith orada koçlu yaptı. John McLendon orada koçluk yaptı. Phog Allen orada koçluk yaptı. Dean Smith orada okula gitti. Wilt orada oynadı. Bill, Kansas koçunun ne kadar saygı gördüğünün farkında, buna rağmen koçluk stilinin herkese açık bir yapısı var. Kendini olduğundan büyükmüş gibi göstermeye çalışmıyor.
Onun en sevdiğim yönlerinden biri de bu.
Yıllar boyunca birçok harika koç ile birlikte çalışma fırsatım oldu. İnanılmaz derecede güzel basketbol insanları. Buna rağmen her çalıştığım koç ile özel hayatımda zaman geçirmek ve sohbetler etmek istediğimi söyleyemem.
Ama Bill ile seve seve sohbet eder, zaman geçiririm.
Orijinal kaynak | The Bill Self I Know, The Players’ Tribune
II